ŞİİR
Carlos Aznar
(Arjantinli ressam Juan Carlos AZNAR'ın, Onay AKBAŞ'ın yapıtı için yazdığı şiir- PARİS Şubat 1992)
Çizgiler fışkırıyor fırça vuruşlarından,
Yol yol akarak, güçlü,
Döktürüyor güneşi bulan bir genç adam (gülümserken
gördüm güneşini),
Tüm portakal rengi yüzü!
Koyu mavinin hastasıyken de gördüm onu
Dinlenmek için kırlara çekilmişken de,
Güneşine ağlarken gördüm.
Ama iyimser sakallı bu genç,
Sevmez üzüntüleri,
Silahşorca davranışı;
Hemen daldırıyor fırçasının tüylerini
Yol boyu güneşe doğru damlalar saçarak
Havalarda giden tropik bir çiçek gibi
Her şeyi limon sarısı portakala boyayarak:
Güneşin altında uğraş veren insanlar,
Varlıklarında ayak direyen,
Ayak boyu küçük insanlar,
Fil misali koca herifler de ama
Çocuksu ifadelerle annelerini arzular.
Ve dönüyor,
Dönüyor evreni öykünür gibi,
Dönüyor şekiller
Ya da dönüyor gibiler;
Ve uzam burada,
Ve orada uzam,
Bir ahenktir resim
Sakallı adamın boyadığı,
Bir ahenk
Varlıkların boyalı boyalı yaşadığı.
Ben
Onları dans ederken gördüm,
Budur, tanığım, her gün ressamın başına gelen,
Damlayan bir fırçanın başında güneşi gören;
Bir güneş, ONAYlanmış gerçekliği;
Paris, şubat ayı, yıl doksan iki.